تأثیر تمرینات ورزشی بر شاخص های عملکرد ریوی در مردان مبتلا به دیابت نوع ۲

زمینه و هدف: یک از عوارض بلند مدت دیابت عوارض ریوی می باشد. از این رو هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرین ترکیبی (هوازی و مقاومتی) بر شاخص های عملکرد ریوی مردان مبتلا به دیابت نوع 2 بود. مواد و روشها: در این پژوهش نیمه تجربی 24 مرد بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 با دامنه سنی 30 تا 50 سال به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و پس از اندازه گیری شاخص های تن سنجی و عملکرد ریوی، آزمودنی ها به طور تصادفی در دو گروه تمرین ترکیبی (12 نفر) و گروه کنترل (12 نفر) قرار داده شدند. مداخله ورزشی به مدت هشت هفته، 5 جلسه در هفته و هر جلسه 30 تا 50 دقیقه انجام شد. برای تجزیه و تحلیل متغیر های اندازه گیری شده از تحلیل واریانس یک راهه و سطح معناداری 05/0p≤ استفاده شد. یافته​ها: متعاقب هشت هفته تمرین شاخص های ریوی ,pef, fvc fev1 ,fev1/fvc و vo2max به طور معناداری در گروه مداخله ورزشی افزایش یافت، در حالی که گلوکز خون و hba1c به طور معناداری کاهش یافت. همچنین ارتباط معکوس و معناداری بین گلوکز خون و شاخص های ریوی مشاهده گردید (05/0p≤). بحث و نتیجه​گیری: به نظر می رسد تمرینات ترکیبی منظم می تواند با کاهش شاخص های گلیسمی نقش مهمی در بهبود شاخص های ریوی و حداکثر اکسیژن مصرفی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 ایفا کند.